تاریخ زیورآلات در فرهنگ ایرانی به دوران‌های باستانی بازمی‌گردد و نقش مهمی در زندگی روزمره، فرهنگ، و هنرهای این منطقه ایفا کرده است. در طول تاریخ، زیورآلات در ایران به عنوان نمادهایی از ثروت، قدرت، زیبایی، و ارتباط با اعتقادات دینی استفاده شده‌اند.
در باستان، ایرانیان از زیورآلات به عنوان جزء مهمی از لباس‌ها و اکسسوری‌ها برخوردار بودند. زیورآلات با استفاده از موادی مانند طلا، نقره، الماس، لاجورد، جواهرات رنگین، و سنگ‌های قیمتی دیگر ساخته می‌شدند. آثار باستانی نشان می‌دهد که زیورآلات در زمان‌های باستانی به ویژه در افراز و نزول امپراتوری‌هایی مانند هخامنشیان و اشکانیان، به عنوان نمادهای قدرت و اهمیت بسیار مهم بوده‌اند.
در دوره معاصر نیز با تأثیرات جهانی، طراحان ایرانی به ترکیب سنت و مدرنیته در زیورآلات می‌پردازند. طراحی‌هایی که از مواد معاصر و سنتی بهره می‌برند، بازار جهانی را جذب کرده‌اند.
در کل، زیورآلات در فرهنگ ایرانی نقش چندگانه‌ای داشته و همچنان ادامه می‌یابد. این نمادها علاوه بر زیبایی، اغلب حاوی ارزش‌های فرهنگی، تاریخی و مذهبی هستند که به نمایان‌سازی هویت ملی و انسانی کمک می‌کنند.